به گزارش شبکه آی فیلم2، «کمال‌الدین مسعود خُجندی» معروف به «کمال خجندی» از عارفان و شاعران پارسی‌گوی سده هشتم (قمری) در تاجیکستان بود.
«کمال خجندی» در شهر «خجند فرارود» چشم به جهان گشود اما در هنگام بازگشت از فریضه حج تصمیم گرفت در شهر تبریز بماند و بالاخره در همین شهر نیز آرمید.
«خجندی» چنان شیفته اقطاب عرفان آذربایجان بود که بوی جوی مولیان را در وصف سه جوی «سُرخاب»، «چَرَنداب» و «گجَل (گَجیل)» سروده است و این سه، جز محلات معروف و قدیمی تبریز است.
وی در وصف تبریز می گوید:
تبریز مرا راحت جان خواهد بود
پیوسته مرا ورد زبان خواهد بود
تا در نکشم آب چرنداب و گجَل
سرخاب ز دیده ام روان خواهد بود
گفتنی است که نام کمال به درخواست مشترک ایران، تاجیکستان و قرقیزستان در سال 2020 میلادی در فهرست پاسداشت مشاهیر یونسکو قرار گرفت.
هم چنان با همت انجمن دوستی ایران و تاجیکستان در سال 1393، تنی چند از سُغدیان، مشتی خاک را به یادگار از آرامگاه کمال در تبریز به شهر خجند کنار رود سیحون یا سیردریا بردند و در حیاط خانهٔ کمال آرامگاهی نمادین ساختند و کتیبه‌ای به خط نیاکان نصب کردند.
قابل یادآوری است آرامگاه «کمال خنجدی» در کنار آرامگاه «کمال‌الدین بهزاد» شاعر نقاش ایرانی می باشد که به آرامگاه دو کمال معروف است.
آرامگاه دو کمال، در یکی از باغ‌های محلهٔ بیلانکوه در شرق شهر تبریز جای گرفته که این آرامگاه در تاریخ 29 سرطان(تیر) 1377 خورشیدی به شمارهٔ 2056 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
س غ/ح ح
