به گزارش آی فیلم 2، «محمد شیری» بازیگر سینما و تلویزیون ایران که مخاطبان شبکه آی فیلم 2 هنرنمایی وی را در «شب های برره»، «جایزه بزرگ»، «هنگامه»، «روزی عقابی» و «ساختمان پزشکان» شاهد بودند در یک مصاحبه از آرزوی خود برای ایفای نقش های متفاوت سخن گفت.
«محمد شیری» در توضیح فعالیت این روزهای خود بیان کرد: از قوس(آذر) سال 1399 مصروف بازی در سریال «جیران» هستم و در کنار این مجموعه در سه قسمت از سریال «خاتون» نیز حضور پیدا کردم که البته هرچند نقشم کوتاه بود اما خوب دیده شد.
وی درپیوند با حضورش در نقش های تکراری عنوان کرد: متاسفانه کارگردانان ریسک سپردن نقش به آدم‌ها را ندارند؛ مثالش خود من. اگر نگاهی به کارنامه کاری من (که از تیاتر شروع کردم) بیاندازید، تمام کارهایم (به جز یکی) همه جدی بوده اند اما بعد از آن که چند سریال 90 قسمتی که کمی طولانی بود و یکی و دو نقش کمیدی را بازی کردم، انگار برچسب کمیدی‌کاری به من خورد.
این هنرمند مطرح ایرانی تصریح کرد: نه این که کار کمیدی بد باشد این بد است که دائم برای یک مدل بازی انتخاب شوی و این در حالی است که اگر من در نقش‌های منفی و جدی کار می‌کردم؛ شاید موفق تر عمل می‌کردم.
این هنرمند پیشکسوت اظهار داشت: بعد از ۵ دهه حضورم در عرصه هنری؛ هنوز نقشی که می‌خواستم پیدا نشده است.
شیری در پاسخ به این پرسش که نقشی که می‌خواسته چه مختصاتی داشته است، بیان کرد: نقش خاصی است که نمی‌توانم توضیحش بدهم؛ بسیاری بازی ها و نقش ها را وقتی اجرا می شوند و می‌بینم با خودم می گویم اگر من جای این نقش بودم به شکلی دیگر آن را اجرا می کردم.
بازیگر سریال «جایزه بزرگ» در توضیح ملزومات یک نقش خوب بیان کرد: برای خوب بودن یک نقش اول از همه فلمنامه خوب مهم است و نقشی که به من بخورد.
وی افزود: در سینما هم باز پیشنهادات کار به من حضور در موقعیت طنز بود و ما چاره ای جز کار کردن نداریم چرا که باید زندگی مان بچرخد و امیدوارم قبل از این که از این دنیا بروم بتوانم نقش و موقعیت بازی ای که همیشه دوست داشته ام را تجربه کنم.
وی افزود: طنز امروز یک نیاز محتوایی برای جامعه است که باید در تولیدات گنجانده شود؛ امروز نیاز مردم جامعه ما به خنده بسیار پررنگ است. مردم در کوچه و سرک به ما می گویند که همچنان منتظر ادامه مجموعه هایی چون «شب های برره» و «ساختمان پزشکان» هستند و امیدوارند اتاق‌های فکر و مسئولان تصمیم ساز به این موضوع توجه کنند که مردم به خنده نیاز دارند.
م ا
