زندگی سراسرش جنجال است
سراسرش درد است
سراسرش غم است
سراسرش مشکل است فشار است
اما بازهم بر این لب ها لبخند است
به خاطر اینکه زندگی هرچه باشد تیر می شود
و باید زندگی کرد
پس زندگی کردن با لبخند هیچ نقص ندارد
لبخند را فراموش نکنید
شخصی که در ویدیوی بالا می‌بینید، «محمد راهد» دانشجوی 22 ساله افغانستانی است که در حمله‌ی تروریستی داعش به دانشگاه کابل، به همراه دانشجویان ديگر به شهادت رسید و حال ویدیویی از وی دست به دست کاربران فضای مجازی ایران می چرخد و بسیاری با نشر آن به این واقعه تروریستی دردناک واکنش نشان دادند.
«محمد راهد» یکی از دانشجویان دانشگاه کابل که هدف تروریستان قرار گرفت در پیامی احوال خود را از واپسین لحظات عمرش بیان می کند زمانی که زخمی شده و به دنبال جایی برای پنهان شدن می گردد.اما با کوله‌باری از آرزوها به شهادت می رسد.
به دنبال نشر آخرین پیام های این شهید جوان افغانستانی، تعدادی از کاربران ایرانی و افغانستانی در فضای مجازی در راستای محکومیت این اقدام تروریستی و همدلی و همراهی با خانواده‌های کشته‌شدگان این حادثه تروریستی از هشتگ "جان_پدر_کجاستی" استفاده کرده‌اند.
روز دوشنبه سه مهاجم مسلح با ورود به دانشگاه کابل پس از انفجار بمبی ، شماری از دانشجویان این دانشگاه را به رگبار بستندکه در پی این حادثه مسلحانه تروریستی ۲۲ تن از دانشجویان به شهادت رسیده و افزون بر ۴۰ تن نیز زخمی شدند.
گروه تروریستی «داعش» مسئولیت این حمله را پذیرفت، اما دولت افغانستان تاکید می‌کند که شواهد زیادی دارد که این کار توسط طالبان انجام شده است. گروه طالبان دست داشتن در این حمله را رد کرده است.
در پیوند با این خبر بخوانید :
«کابل » میزبان سومین دوره نمایشگاه کتاب مشترک «ایران» و «افغانستان»
«عبدالمنان شیوای شرق»: پیوند معنوی و فرهنگی ایران و افغانستان هیچ گاه دچار گسستگی نخواهد شد
حامد عسکری شاعر ایرانی در دانشگاه کابل: «برادر رسید و بغل کرد من را ؛ بخواب انتحاری»
همزمان با برگزاری نمایشگاه کتاب ایران و افغانستان؛ دانشگاه «کابل» رنگ خون به خود گرفت
م آ
روحش شاد .
خدا رحمت کنہ روحش شاد و یادش گرامی باد و برای باز ماندہ گانش صبر بدھد.
خداوند به همه این خانواده هایی که عزیزان شان را در این حوادث به خوصوص حادثه آخر از دست دادن صبر جمیل عنایت فرماید و آن عزیزانی که زخمی شده اند شفای عاجل خواهانیم.
روحش شاد و یادش گرامی.
من خود هم یک محصل ام چگونه تحمل کنم خیلی سخته دوازده سال مکتب چهار سال پوهنتون اخر هم باصد ها ارزو و ارمان بمیری، دگر هیچ امیدی در زنده گی ندارم شاید فردایی برای ما هم وجود نداشته باشد.
روحش شاد و یادش همواره ماندگار ،لبخند بر هر لبی زیباست وبر لبهای تو در واپسین لحظات زندگی زیباترین لبخندها روحت شاد.
نهایت سپاس از همدردی همسایه مان، ممنون از شما.
خیلی حیفە واقعا این جوونا امیدای فردا این چور پرپر شدن.
واقعا من تحمل ندارم به خدا آنقدر گریه کردم وقتی عکس هاشون رو میبینم چشمام کور میشه حیف این جوون های نازنین😭😭
خدا لعنت کند تفکر کشتن انسانهای بیگناه را
روحش شاد