به گزارش آی فیلم 2، امروز 7 عقرب(آبان) سی و ششمین سالروز تولد «احسان خواجه امیری» آوازخوان، آهنگساز و تنظیم‌کننده موسیقی پاپ ایران است.
در این گزارش، به بهانه زادروز «احسان خواجه امیری» قصد داریم مروری بر کارنامه هنری و فراز و فرود های زندگی این هنرمند داشته باشیم.
اولین قدم‌‌ها برای کسب شهرت
آهنگ‌سازی برای «احسان خواجه امیری» در روزگار نوجوانی و جوانی بسیار جدی‌تر از آوازخوان‌شدن بوده است. او کار خود را در دنیای موسیقی با آهنگ‌سازی برای یک مستند و آلبوم «خاطرات زندگی» پدرش آغاز کرد و می‌خواست آهنگساز شود.
اما چنین نشد و فردی که ورود خود به عرصه خوانندگی را یک شوخی می‌دانست، در سال 1383 و در 20 سالگی با خواندن تیتراژ سریال «غریبانه» به یک آوازخوان تبدیل شد.
یک شوخی جدی در زندگی احسان خواجه امیری!
او با این تیتراژ جادویی که شعر آن از زنده‌یاد افشین یداللهی است، به سرعت به شهرت رسید و طولی نکشید که دومین آلبوم خود را با نام «برای اولین‌بار» منتشر کرد.
«برای آخرین‌بار» یکی از پارچه های این آلبوم است که به اندازه تیتراژ سریال «غریبانه» از آن استقبال شد.
«احسان خواجه امیری» در سال 1386، آهنگ‌سازی و آوازخوانی ترانه پایانی سریال پرطرفدار «میوه ممنوعه» را برعهده داشت که باعث شهرت و محبوبیت بیشتر او شد.
برگ برنده یک آوازخوان
اشعار زنده‌یاد افشین یداللهی برای آوازخوانها شبیه یک برگ برنده عمل می‌کند. «احسان خواجه امیری»در دو آلبوم «برای اولین‌بار» و «سلام آخر» که سهم پررنگی در شهرت او ایفا کرد، یک برگ برنده داشت و آن هم استفاده از اشعار ترانه‌سراهای درجه‌یک، مانند اهورا ایمان و افشین یداللهی بود.
ترانه، لزوما باعث موفقیت یک اثر نیست؛ اما در مورد آثار «احسان خواجه امیری» می‌توان گفت هر زمان پای یک ترانه خوب درمیان بوده، آن قطعه ماندگار شده است.
«سلام آخر»، «غریبانه»، «برای آخرین‌بار»، «نابرده رنج» و «خلاصم کن» که برخی تیتراژ سریال‌های تلویزیونی بوده‌اند، نمونه‌هایی از این دست هستند.
محمد اصفهانی الگوی آقای آوازخوان
تقلید صرف در موسیقی چیزی جز یک تکرار بیهوده نیست. هرکسی در موسیقی می‌تواند خودش باشد و از خواننده‌هایی الگو بگیرد. جالب این‌که «احسان خواجه امیری» بارها از «محمد اصفهانی» که تجربه کار در آثار کلاسیک و پاپ دارد، به عنوان الگوی خود در آوازخوانی نام برده است.
او درباره این الگوبرداری می‌گوید: «بسیاری از حرکاتی را که زمانی محمد اصفهانی انجام می‌داد، الگو قرار می‌دادم. به نظرم کارهای او در شأن یک هنرمند واقعی است. آقای اصفهانی پیش از من آوازخوان بودند. داکتر همیشه یک سبک شعر را ادامه داد؛ در تلویزیون پلی‌بک نمی‌خواند و هرکاری را قبول نمی‌کرد. در نهایت هم اعتقادات‌شان را دنبال می‌کردند من پرستیژ او را الگوی کارم قرار دادم.»
دهه هشتاد را می‌توان دهه طلایی خواجه‌امیری دانست که او در آن به اوج رسید. خواجه‌امیری جزو آوازخوان هایی است که طی دوره کاری خود توانست از زیر سایه نام پدر بیرون بیاید و به هویت خود به عنوان یک آوازخوان پاپ رسمیت ببخشد.
م ح
