به گزارش آی‌فیلم ۲، نسیم محرم هنوز از کوچه‌های کابل و هرات می‌گذرد و صدای طبل اربعین در دل مردم طنین دارد. در همین روزها، منقبت‌خوان نام‌آشنای افغانستان، «سید جلال معصومی»، با تازه‌ترین اثر معنوی‌اش به نام «جامانده»، آتشی تازه بر خرمن دل عاشقان افروخته است؛ نوایی که از عمق جان برمی‌خیزد و شنونده را بی‌اختیار به وادی کربلا می‌برد.
صحنهٔ نخست این کلیپ، با زمزمه‌ای آرام آغاز می‌شود:
«این حسین کیست که عالم همه دیوانهٔ اوست… این چه شمعی است که جان‌ها همه پروانهٔ اوست…»
صدای استاد معصومی همچون نسیمی که از میان نخلستان‌های فرات می‌وزد، گوش‌ها را نوازش می‌دهد و چشم‌ها را به اشک می‌نشاند.
در ادامه، تصویر پرچم‌های سیاه و سبز، از میان غبار جاده‌های اربعین سر برمی‌آورند. در میان این پرچم‌ها، واژه‌هایی طنین می‌اندازد که بوی وطن و غربت می‌دهد:
«وطن هر جا باشد، خاک آن مثل روح و جان با دل آشنا… وطن من زیر سایه بیرق‌های این دار و روضه‌ها…»
اینجا، وطن دیگر فقط خاک و مرز نیست؛ وطن، همان جایی است که پرچم حسین(ع) در باد می‌رقصد.
در بخش اوج اثر، صدای معصومی به موجی از احساس بدل می‌شود:
«ای خون تو دنباله‌دار از اربعین تا انتظار… خاک هر وطن، جان هر بدن، با تو ماندگاره… کار ما فقط گریه بر غمت، لیل و النهاره…»
اینجا مرز میان شیعه و سنی رنگ می‌بازد؛ هر مسلمان آزاده‌ای که دل در گرو خاندان پیامبر دارد، با این نغمه هم‌صدا می‌شود.
دوربین خیال، ما را از کوچه‌های کابل و بازارهای مزارشریف می‌برد تا در میان سیل زائران کربلا راه برویم. جایی که حتی شاعر نغمه‌پرداز این اثر می‌گوید: «گاهی می‌شود کابل، کربلا…» و ما باور می‌کنیم که فاصله‌ها فقط در نقشه است، نه در دل‌ها.
«جامانده» روایت حسرت است، اما حسرتی که در آغوش امید آرام گرفته. حسرت قدم نزدن در جاده نجف تا کربلا، اما امید به روزی که این قدم‌ها برداشته شود. امید به لحظه‌ای که این اشک‌ها در کنار بین‌الحرمین خشک شوند.
سید جلال معصومی که پیش‌تر با قرائت‌های روح‌نواز و منقبت‌خوانی‌هایش دل میلیون‌ها بیننده را ربوده بود، این‌بار با صدایی آکنده از ایمان و اشتیاق، پلی ساخته است میان کابل، دوشنبه، مشهد، قم و کربلا. پلی از جنس اشک، عشق و ذکر حسین(ع).
بینندگان گرامی! اربعین امسال را با «جامانده» حس کنید. همین حالا به بالای صفحه بروید، کلیپ را ببینید و اجازه دهید صدای سید جلال معصومی، شما را از خانه‌تان تا آستان حرم امام حسین(ع) ببرد. این دعوت، دعوت به عشق است… و چه دعوتی بالاتر از این.
