به گزارش آیفیلم۲، گاهی یک گفتگو فراتر از یک مصاحبه ساده است و به یادآوری پیوندهایی بدل می شود که سال ها در دل زبان، شعر و موسیقی ریشه داشته اند. گفتگوی حسام الدین سراج، آوازخوان نام آشنای ایرانی، با سید بشیر موسوی در استودیوی آیفیلم۲ از همین جنس بود؛ گفتگویی که از بهانه روز مادر آغاز شد، اما بسیار زود به دنیای گسترده زبان فارسی و فرهنگ مشترک فارسی زبانان کشیده شد.
در این گفتوگو، سراج از زبان مشترک فارسی و موسیقی میان ایران، افغانستان و تاجیکستان سخن گفت و آن را سرمایهای فرهنگی و انسانی بزرگ خواند.
حسامالدین سراج، متولد ۲۶ اسد/مرداد ۱۳۳۷ در اصفهان، از آوازخوانان نامآور موسیقی سنتی ایران است و علاوه بر خوانندگی، نوازنده سنتور و سهتار نیز میباشد. او از سن نوجوانی موسیقی را آغاز کرد و در طول سالها با آموختن از استادان برجسته به ترکیب صدای دلنشین، شعر فاخر و موسیقی اصیل رسید؛ آثاری که در ایران و فراتر از آن شناخته شدهاند.
حسام الدین سراج که سال هاست با موسیقی برآمده از شعر و ادبیات فارسی شناخته می شود، در این گفتگو با اشاره به دغدغه همیشگی خود گفت زبان فارسی تنها یک ابزار سخن گفتن نیست، بلکه قلمرویی مشترک است که از تاجیکستان و افغانستان تا ایران و بخشهایی از هند امتداد دارد. او باور دارد همین زبان مشترک می تواند فصل دوستی، همدلی و نزدیکی میان مردمان این سرزمین ها باشد و باید با دقت و مهر از آن پاسداری شود.
سراج در ادامه سخنانش به علاقه شخصی خود به موسیقی افغانستان و تاجیکستان اشاره کرد و گفت: تولیدات موسیقیایی این کشورها همواره برایش جذاب بوده است. او با یادآوری یک تجربه عاطفی خاص، از آهنگی با نام «کهنه زری کو» با آواز فرهاد دریا یاد کرد؛ اثری که به گفته او، هنگام شنیدنش بی اختیار گریسته است. سراج دلیل این تاثیر عمیق را محتوای شعر دانست؛ شعری که از عشق و غم کهنه سخن می گوید و از داد و ستد شعر، گل و دیوان حافظ به جای روزمرگی های سرد زندگی.
این آوازخوان ایرانی همچنین از تجربه اجرای کنسرت در افغانستان گفت؛ از استقبالی که برایش غیرمنتظره و صمیمی بوده و از درخواست مکرر شنوندگان برای اجرای آهنگ های معروف ایرانی. به باور او، این ارتباط عاطفی و این فهم متقابل، چیزی جز نتیجه زبان و ادبیات مشترک نیست. سراج تاکید کرد که مردم افغانستان و تاجیکستان را بسیار دوست دارد و احساس می کند همه ما از یک زبان و یک جغرافیای فرهنگی برخاسته ایم. او در گذشته در پروژههایی مانند کنسرت «عاشقانههای بیمرز» شرکت داشته که به عنوان کنسرتی مشترک برای موسیقی فارسی میان ایران، افغانستان و تاجیکستان برگزار شد و در آن هنرمندانی چون «حسامالدین سراج» و «اردشیر کامکار» از ایران، «قربان علی رحمان» از تاجیکستان و «وحید قاسمی» از افغانستان، قطعاتی را که در هر سه فرهنگ شناختهشدهاند، اجرا کردند.
سراج در گفتوگو با آیفیلم۲ گفت اجرای آثار مشترک و حضور در چنین رویدادهایی، بیش از هر چیز بازتاب زبان، ادبیات و احساس مشترک است؛ زبان و احساسی که مرزها را پشت سر میگذارد و با صدای موسیقی به دلها مینشیند. او تاکید کرد که مردم افغانستان و تاجیکستان را نه فقط به عنوان مخاطب، بلکه به عنوان همزبان و شریک فرهنگی دوست دارد.
همچنین سراج کنسرتهایی را به یاد هنرمندان افغانستانی برگزار کرده است که نشاندهنده ارادت و احترام او به موسیقی، فرهنگ و مردمان این سرزمین است.
در بخش پایانی این گفتگو، حسام الدین سراج خطاب به هنرمندان و آوازخوانان جوان فارسی زبان توصیه کرد که به زبان مادری و موسیقی اصیل سرزمین های فارسی زبان پایبند بمانند. او باور دارد ریشه داشتن در این میراث فرهنگی، می تواند زمینه رشد، ماندگاری و شکوفایی بیشتر هنرمندان را فراهم کند.
