به گزارش آیفیلم۲، آیین رونمایی از فلم سینمایی «ماهی در قلاب» ـ نخستین ثمره همکاری مشترک شبکه «آیفیلم» و «تاجیکفیلم» ـ با حضور جمعی از فرهنگیان و هنرمندان سرزمینهای فارسیزبان برگزار گردید. در حاشیه این محفل، «امیر تاجیک» تهیهکننده این فلم، در گفتوگویی اختصاصی با مجری شبکه آیفیلم۲ شرکت کرد و از تجربههای تازهاش سخن گفت.
امیر تاجیک در آغاز این گفتگو «ماهی در قلاب» را اولین تجربه خود در سینمای داستانی دانست و خاطرنشان کرد که پیش از این بیشتر در عرصه مستندسازی فعالیت داشته است. وی گفت: «این فلم برای من ارزش ویژهای دارد، زیرا در سرزمینی ساخته شد که زبان، فرهنگ و آداب و رسومش با ایران پیوند عمیق دارد. همین نزدیکی فرهنگی باعث شد کار، صمیمی و دلنشین پیش برود.»
او در ادامه درباره اهدافش از تولید این فلم افزود: «تمام تلاش ما این بود که حالِ مخاطب با دیدن فلم خوش شود. سینما تنها روایت تصویر نیست؛ بلکه آینه احساس و امید است و من خواستم که تماشاگر بعد از دیدن این اثر، حس سبکی و روشنی در دل داشته باشد.»
تهیهکننده «ماهی در قلاب» همچنین به آینده کاریاش اشاره کرد و گفت: «اگر فلم دیگری بسازم، بیگمان موضوعی برخواسته از سرنوشت نوع بشر خواهد داشت؛ موضوعی جهانی که هر انسانی، در هر جای دنیا، بتواند با آن همذاتپنداری کند. باور دارم سینما وقتی اثرگذار است که مخاطب بینالمللی نیز پیام آن را دریابد.»
فلم سینمایی «ماهی در قلاب» که محصول مشترک سال ۲۰۲۵ است، به نویسندگی «بختیار کریموف» و بازنویسی استاد «والری آخادف» ساخته شده و تهیهکنندگی آن را «امیر تاجیک» و «محیالدین مظفر» برعهده داشتهاند. داستان فلم، از دل زندگی نوجوانی بهنام «دلیر» روایت میشود که در جستوجوی مادر، قلاب سرنوشت را میشکند و در دل امواج پر تلاطم، راهی برای آزادی و رهایی میجوید.
تصویربرداری این فلم در مناظر طبیعی و بکر تاجیکستان صورت گرفته و زبان فارسی بهعنوان رشته پیوند فرهنگی ایران و تاجیکستان، هویت اثر را برجستهتر ساخته است. در این فلم ارزشهای اخلاقی و جایگاه خانواده از زاویه نگاه کودک و نوجوان بازتاب یافته و همین امر به آن رنگ و بوی شاعرانه و انسانی بخشیده است.
در «ماهی در قلاب»، هنرمندانی چون «خورشید مصطفیاف»، «سیاره صفراوا» و «عبدالله عبدالرحیمزاده» نقشآفرینی کردهاند که هر یک با بازیهای باورپذیر خود، به گیرایی روایت افزودهاند.
امیر تاجیک در پایان گفتگوی خود با آیفیلم۲، این همکاری را آغازی نو برای پیوندهای فرهنگی و هنری ایران و تاجیکستان دانست و ابراز امیدواری کرد که چنین پروژههایی در آینده بیشتر شود و زبان فارسی، این میراث مشترک، با زبان هنر در جهان طنینانداز گردد.