به گزارش آی‌فیلم ۲، اصفهان در این روزها در قاب رویداد بزرگ «ایران‌جان؛ اصفهان» به گونه‌ای دیگر معرفی می‌شود؛ شهری که قرن‌هاست با کاشی‌های فیروزه‌ای و گنبدهای زیبایش در دل تاریخ و فرهنگ پارسی چون نگینی می‌درخشد. اصفهان، این شهر هزاررنگ، تنها یک ولایت ایران نیست؛ بلکه نمادی است از پیوند فرهنگ‌ها، هنرها و تمدن‌های مشترک میان مردم ایران، افغانستان و تاجیکستان. برای مردمانی که با شعر حافظ و بیدل و رودکی بزرگ شده‌اند، دیدن اصفهان همانند ورق‌زدن کتابی است که هر برگش سرشار از تصویرهای شاعرانه است.
اصفهان را «نصف جهان» نامیده‌اند؛ زیرا هر که این شهر را دیده باشد، گویی نیمی از زیبایی‌های جهان را به تماشا نشسته است. میدان عظیم نقش‌جهان با چهار اثر شگرفش ــ مسجد امام، مسجد شیخ لطف‌الله، عمارت عالی‌قاپو و بازار قیصریه ــ تصویری است از شکوهی که در هیچ کجای جهان همتا ندارد. پل‌های تاریخی مانند «سی‌وسه‌پل» و «خواجو» چون بازوانی استوار بر زاینده‌رود گسترده شده و در شب‌های پرستاره، قصه‌های عشق و حماسه را در گوش رهگذران نجوا می‌کنند. در کاخ چهل‌ستون، آینه‌ها و نقاشی‌ها داستان‌هایی از شاهان و سپاهیان را بازمی‌گویند و در عمارت هشت‌بهشت، باغ و ایوان‌ها همانند شعر سعدی لبریز از لطافت است.
اما اصفهان تنها به آثار باستانی محدود نیست؛ در کوچه‌های باریک جلفا، صدای ناقوس کلیساها و عطر قهوه‌خانه‌های کوچک، نشانی از همزیستی ادیان و فرهنگ‌ها را می‌دهد. در بازارهای قدیمی، بوی زعفران، دارچین و گل محمدی با رنگ لاجوردی قلمکارها و هنر مینیاتور درهم می‌آمیزد و تصویری زنده از هنر دست مردمان این ولایت را می‌سازد. طبیعت اصفهان نیز کم از تاریخش ندارد؛ از ارتفاعات صفه که چشم‌اندازش تا افق ادامه دارد، تا باغ پرندگان و روستاهای ییلاقی که در هر فصل رنگی تازه به خود می‌گیرند.
برای مخاطبان افغانستان، ازبکستان و تاجیکستان، اصفهان تنها یک مقصد سیاحتی نیست؛ بلکه بازتابی است از فرهنگی آشنا. همان گونه که در هرات با مسجد جامع بزرگ و در بخارا با آرامگاه‌های کهن روبه‌رو می‌شوید، در اصفهان نیز روح مشترک تمدن پارسی را می‌یابید. این شهر پل می‌زند میان کابل و دوشنبه، میان سمرقند و شیراز، و یادآور این حقیقت است که میراث ما فراتر از مرزهای جغرافیایی، در شعر، هنر و معماری همیشگی است.
اصفهان، سرزمین پل‌ها و گنبدها، نه تنها میراث ایران بلکه بخشی از هویت مشترک همه پارسی‌زبانان است. این شهر با آغوش باز پذیرای مسافرانی از کابل و مزار، از دوشنبه و خجند، از تهران و شیراز است؛ تا هر کس که پای در این سرزمین می‌گذارد، خود را در خانه خویش احساس کند. اکنون که این رویداد رسانه‌ای بهانه‌ای شده برای معرفی دوباره اصفهان، شاید بهترین زمان است تا بینندگان عزیز افغانستانی و تاجیکستانی، این شهر را در قاب تصویر نظاره کنند.
