به گزارش آی‌فیلم ۲، دیروز در صبح آرام ۱۸ اسد/مرداد ۱۴۰۴، دستانی که بیش از نیم قرن، رنگ را به جان کاغذ و بوم بخشیده بودند، برای همیشه آرام گرفتند. استاد «محمود فرشچیان»، نگارگر بزرگ جهان اسلام، در سن ۹۵ سالگی درگذشت.
آثار استاد، قصه‌های مصور این سرزمین بزرگ فرهنگی‌اند؛ از هرات و بخارا تا اصفهان و تهران، همه در پرتو یک فرهنگ مشترک نفس می‌کشند. وقتی به تابلوهای او نگاه می‌کنی، گویی قصه‌های «مولانا»، «جامی» و «بیدل» جان گرفته‌اند و در رنگ و نقش، به تماشا ایستاده‌اند.
استاد فرشچیان نه فقط نقاش، که قصه‌گوی رنگ‌ها بود؛ در «عصر عاشورا» غم کربلا را با هزار رنگ سرخ روایت کرد، و در «پنجمین روز آفرینش» شکوه خلقت را در نور و موج به تصویر کشید. برای او، بوم و قلم تنها ابزار نبود، بلکه دریچه‌ای به دنیایی بود که ما همه در آن شریکیم: دنیای عشق، ایمان و زیبایی.
پیوند آثار او با نگارگری مکتب هرات، برای مردم افغانستان یادآور روزگاری است که هنرمندان هرات و بخارا، شاهکارهای خود را به جهان عرضه می‌کردند. اکنون، فرشچیان با همان روح دلکش، این میراث را در قرن حاضر زنده کرد و آن را به موزه‌ها و دل‌های مردم سراسر جهان برد.
در روزگاری که رنگ‌ها اغلب به سرعت فراموش می‌شوند، استاد فرشچیان ثابت کرد که اگر نقش بر جان آدمی بنشیند، هرگز کهنه نخواهد شد. نام و یاد او، همچون رنگ‌هایش، در حافظه فرهنگی ما جاودان خواهد ماند.
