گاهی دل آدمی در هیاهوی این جهان پریشان، در پی جایی جستجو می کند که آرامش را چون نسیمی نرم بر جانش سرازیر کند. گاهی دل، بی‌آن‌که سخنی بگوید، راه می‌سپارد به سوی خورشید؛ خورشیدی که نه در آسمان، که در خراسان می‌تابد؛ در آن خاک مقدسی که هزاران دلِ خسته را تسلی می‌دهد. و در همین لحظه‌هاست که صدایی از عمق احساس برمی‌خیزد، شعری از عمق عشق سروده می‌شود، و نغمه‌ای در ستایش مهربانی امام رضا علیه‌السلام جان می‌گیرد.
در چنین فضایی، قطعه موسیقایی «یار خراسانی» با صدای دلنشین «حسام‌الدین سراج» خلق شده است؛ قطعه‌ای که نه تنها یک اثر هنری، بلکه یک سفر معنوی به قلب عشق و ارادت به ساحت امام رضا(ع) است. این آهنگ، شنونده را بی‌اختیار با خود به صحن نورانی بارگاه رضوی می‌برد؛ جایی که دشت‌ها آرام می‌گیرند و کویرها بارانی می‌شوند.
شاعر این اثر، «عبدالجبار کاکایی»، با سروده‌ای عارفانه و سرشار از احساس، خود را زائری می‌بیند که در میان کویر تشنه، به چشمه محبت امام رضا(ع) پناه برده است. او در شعرش از رازها می‌گوید، از بی‌هم‌زبانی. واژه‌ها در این شعر نه تنها معنا دارند، بلکه می‌تپند، می‌سوزند، و با صدای «سراج» جاری می‌شوند.
خواننده این اثر، «حسام‌الدین سراج»، یکی از چهره‌های برجسته موسیقی معنوی و سنتی ایران است. او با صدایی آرام، خالص و لبریز از احساس، همواره توانسته با مخاطب فارسی‌زبان، پیوندی عمیق ایجاد کند. حضور هنری او در این قطعه، تجلی دیگری از آمیختگی هنر و ارادت است.
برای شنیدن این قطعه روح‌نواز، اکنون به بالای صفحه بروید و «یار خراسانی» را با جان و دل گوش دهید.
