به گزارش آی فیلم 2، «ژاله علو» هنرمند فقید ایرانی در یک مصاحبه ویدیویی ضبط شده درباره فعالیت های حرفوی خود در دنیای هنری سخن گفته است.
زنده یاد علو در این مصاحبه گفته است: هیچ چیزی جز عشق من را به سمت کار نمی‌برد، تمام تلاش خود را کردم تا کارهایم را با صمیمیت، صداقت و عشق انجام دهم.
«ژاله علو» در این مصاحبه با بیان اینکه در سال 1306 در تهران متولد شده است، گفت: در یک خانواده که اهل فرهنگ، ادب و خوشنویسی بود کلان (بزرگ) شده است. پدرم علاقه زیادی داشت که من با ادبیات کشور آشنا باشم به همین دلیل از هفت سالگی با شروع مکتب کتاب حافظ، سعدی و شاهنامه برایم می‌خواند و من را تشویق می‌کرد تا با اشعار بزرگان کشور آشنا باشم.
وی ادامه داد: از دانشسرای مقدماتی مستقیماً وارد رادیو شدم و اعلام برنامه می‌کردم. اغلب برنامه‌ها زنده پخش می‌شد، هیچ چیزی جز عشق من را به سمت کار نمی‌برد و تمام دوستان از دل و جان در رادیو کار می‌کردند و مسئولیت خود می دیدند.
وی با بیان اینکه فلم های زیادی بازی کرده است، خاطرنشان کرد: یکی از فلم هایی که در آن نقش آفرینی داشتم «طلسم گمشده» بود که دومین فلم رنگی در ایران بود. همکاری من با تیاتر بیش از دو سال و نیم طول نکشید زیرا کارهایم در رادیو آنقدر زیاد شده بود که دیگر نمی‌توانستم در تیاتر حضور داشته باشم.
علو با بیان اینکه در اواخر دهه 30 کم کم کار سینما را رها کرد، گفت: در آن دهه کیفیت کار متفاوت شده بود و دیگر نه من آن ها را می پسندیدم و نه آن ها من را؛ کارم به رادیو و دوبله محدود شده بود، سرپرست دوبلاژ بودم و در رادیو برنامه های مختلفی را کارگردانی می‌کردم. در دهه 1350 چند فلم بازی کردم و در ادامه آن ها در سریال «امیرکبیر»، «روزی روزگاری»، «گالش ها» و «بخش چهار جراحی» نیز حضور پیدا کردم اما همچنان با دوبلاژ همکاری می‌کردم و در سال 1358 از رادیو بازنشسته شدم.
وی با بیان اینکه هنرمندان زیادی بودند که دیگر نظیر آنها را نخواهیم داشت، خاطرنشان کرد: البته هنوز هم هنرمند داریم که قابل توجه و احترام هستند اما یاد یاران از دست رفته در زمانی که آدم مرور خاطرات می کند، خیلی عزیز است. دوستانی بودند که در رادیو، دوبله، سینما و تیاتر همراه و همکار و همگام بودیم با هم به کارمان عشق می‌ورزیدیم، عاشقانه کار می‌کردیم و باهم اثری به وجود می‌آوردیم که مردم روزی دیدند و شنیدند و در خاطره‌هایشان نگه داشتند و هنوز بعد از سال‌ها وقتی من را می‌بینند می گویند ما با صدای تو بزرگ شدیم.
علو در ادامه گفت: یادم می آید روزی یکی از مجلات درباره خانم «رقیه چهره آزاد» از من سوال کرد و من در پاسخ گفتم او کارش را با عشق شروع کرد و عشقش را در کارش نیز به کار برد زیرا هنر و عشق از هم جدا نیستند. او به نیکنامی زندگی کرد و با جلال و عظمت از دنیا رفت.
وی در انتهای این مصاحبه عنوان کرده است: من معتقدم مرگ ترسناک و دردناک نیست بلکه یک پرواز باشکوه است و خوشا به حال کسانی که با شکوه پرواز می‌کنند.
قابل ذکر است «ژاله علو»، هنرمند باسابقه تیاتر، سینما، رادیو و تلویزیون روز دوشنبه 3 جدی (دی) به عمر 97 سالگی درگذشت.
م ا
