به گزارش آی‌فیلم2، فرهنگ و تمدن سه کشور تاجیکستان، افغانستان و ایران همراه زبان مشترک، حتی با وجود مرزهای سیاسی، ناگسستنی است.
در این میان همواره هنرمندان و شاعران کوشش کرده اند که این نزدیکی و مودت از بین نرود و دوستی و برادری هر روز بیشتر شود.
«نجیب بارور» یکی از هنرمندانی است که بر اشتراکات فرهنگی و حفظ آن در میان فارسی‌زبانان تأکید دارد.
یکی از موضوعات اصلی که بارور در سروده‌های خود به آن اشاره دارد، اشتراکات فرهنگی میان کشورهای فارسی‌زبان ایران، افغانستان و تاجیکستان است.
یکی از سروده های معروف او با مطلع «لهجه‌ام دُر دری اما زبانم پارسی‌ست» مورد استقبال فارسی‌زبانان قرار گرفته است.
متن کامل شعر «نجیب بارور»:
لهجه‌ام درّ دری اما زبانم پارسی‌ست
روح من شهنامه است و جسم و جانم پارسی‌ست
از تبار رستم و از زادگاهِ آرش‌ام
تیرهایم واژگان است و کمانم پارسی‌ست
این زبان واحد، این پهنای فرهنگ سترگ
این جنون عشق در خون رگانم، پارسی‌ست
این زبان رودکی و مولوی و حافظ است
گنگ اگر من خواب دیدم، ترجمانم پارسی‌ست
دوست دارم مولوی‌وار این زبان شمس را
این زبان شعر و منطق در دهانم پارسی‌ست
هر کجا در من نهال دوستی بنشانده‌اند
باغ صلح و آشتی‌ام، باغبانم پارسی‌ست
می‌روم از فرش تا عرش خدا بی‌واسطه
راه‌پیمای سلوکم، نردبانم پارسی‌ست
از «اهورا» مانده این آواز در گوش زمان:
من خدای مهرم و پیغمبرانم پارسی‌ست!
شوق پرواز است در من بی‌کران در بی‌کران
کفتر آزادگی‌ام، آسمانم پارسی‌ست
در ویدیوی فوق اجرای دکلمه شعر زیبای «نجیب بارور» توسط دختران تاجیکستانی و افغانستانی را تماشا می کنید.
م ا
