به گزارش آی فیلم 2، افغانستان سرزمینی کوهستانی است که در آن سلسله کوههای «هندوکش» و «بابا» را میتوان بهشت کوهنوردان، صخرهنوردان و گردشگران نامید.
یکی از مظاهری که مردم افغانستان آن را به عنوان هویت خود می دانند «هندوکش» می باشد که یکی از بزرگترین رشته کوه های افغانستان می باشدکه در واقع ادامه دهنده کوه های «هیمالیا» است که از جنوب ولایت «بدخشان» گذشته و به دره «بامیان» که کوه معروف «بابا» آنجا موقعیت دارد ختم می شود.
زیبایی ها و طبیعت رشته کوه هندوکش بسیار جذاب و دیدنی است. به خصوص وقتی متوجه می شویم که در فصل تابستان نیز لباس سفید به تن کرده است و قله هایش مانند یخچال های بزرگ قطبی مملو از برف می باشد.
در دل رشته کوه های هندوکش دره های سبز به چشم می خورد. وجود رودخانه ها زیبایی آن را دو چندان می کند.
با توجه به این قابلیتها افغانستان را میتوان بهشت کوهنوردان، صخرهنوردان و گردشگران نامید. صعود به قلههای با صلابت هندوکش که در جهان به عنوان «قلههای بلند با ضریب سختی بالا در آسیا» شناخته میشوند از آرزوهای کوهنوردان بهشمار میرود.
صعود به قله های هندوکش به دلیل هوای پایدار و قابل پیش بینی آسانتر است. دره های معروف «پنج شیر» و «بدخشان» در همین رشته کوه واقع شده است.
نواحی مرتفع این کوه تقریباً همیشه پوشیده از برف است و درههای بیشمار در دامنه این کوه به وجود آمده که معروفترین آنها از این قرار است: دره های «واخان»، «شغنان»، «منجان»، «جرم»، «درایم»، «کشم»، «ارسج»، «فرخار»، دره «اشکمش»، «خوست»، «فرنگ»، «سمندان اندراب»، «حنجاب»، «دو آب» و «سراب» در شمال و از طرف جنوب دره های «پنج»، «نور»، «کرم»، «پشال»، «باندول»، «اشپی»، «اسکین»، «پنجدره نجراب»، «هزاره»، «بازارک»، «پاران ده»، «شتل»، «سالنگ»، «اشاوه»، «شکاری»، «کپچاق»، «چهارده بامیان»، «سیغان»، «کهمرد».
رشته کوه های هندوکش دارای طولی در حدود ۶۰۰ کیلومتر و دارای ۲۰ قله بالای ۷۰۰۰ متر است و بلندترین نقطه آن قله «تریچ میر» ۷۷۰۶ متر از سطح دریا ارتفاع دارد که در شمال کشور پاکستان و جنوب قله «نوشاخ» قرار گرفته دارد. این قله برای اولین بار در سال ۱۹۵۰ میلادی توسط کوهنوردان نروژی فتح شد.
یکی از این قلههای صخرهای، قله «نوشاخ» در منطقه «چترال» هندوکش است که دومین قله بلند رشته کوه های هندوکش محسوب می شود و در شمال غرب «بدخشان» در مرز دو کشور افغانستان و پاکستان قرار دارد که در مجموع شامل ۴ قله جدا می باشد.
آنگونه که در کتاب اکوتوریزم در افغانستان آمده است، قله نوشاخ برای اولین بار در سال ۱۹۶۰ توسط یک گروه جاپانی به سرپرستی «ساکاتو» فتح شد.
م ا