به گزارش آی فیلم 2، «کمال الدین مسعود خجندی» معروف به «شیخ کمال»، «بابا کمال» و «خواجه کمال»، اوایل قرن هشتم هجری قمری در شهر خجند به دنیا آمد.
وی پس از تحصیل علوم رایج زمان در نزد پدرش به سمرقند و چاچ و خوارزم رفت و سپس عازم حج شد .کمال در راه حجاز به تبریز رسید و این شهر را به سبب آب و هوای مرغوب و مرکز سیاسی و فرهنگی بودن آن زمان و پر جمعیت بودن برای اقامت برگزید.
هنگام اقامت او در تبریز، به فرمان سلطان حسین جلایر، باغی برای وی مهیا کردند که در آن سکونت گزید و به عبادت مشغول گشت و تا واپسین دم حیات، در این باغ زیبا به سر برد. این باغ در دامنه «ولیانکوه» واقع است و وی در همان جا دفن شده است.
وى در علوم ظاهرى و باطنى عصر خود استاد بود و چون در تصوف و شعر و ادب تبحر داشت پیروان و مریدان بسیارى پیدا كرد. او با شیخ زین الدین خوافى و مولانا محمد شیرین، مشهور به مغربى، معاصر و معاشر بود.
با اینکه شاعری پیشه اصلی او نبوده است، دیوانش مشتمل بر حدود هشت‌هزار بیت است که بخش اصلی‌اش غزل‌های اوست.
وی در غزل‌سرایی مهارت داشت. دیوان او شامل غزل‌های مطبوع زیاد وغالبا مقرون به ذوق عرفانی است.
خجندی غزلهاى عارفانه را استادانه می سرود و گذشته از جامى تنها شاعرى است كه حتى المقدور سعى مى كرد غزلیاتش همه در طول یكسان باشند، یعنى از هفت بیت تجاوز نكنند. كمال در سرودن شعر از سبك خواجه حسن دهلوى پیروى می كرد.
کمال خجندی معاصر حافظ بود و درباره او چنین گفته‌است:
نشد به طرز غزل هم عنان ما حافظ اگرچه در صف رندان ابوالفوارس شد
کمال‌الدین خجندی در سال ۷۹۲ هجری قمری یا ۸۰۸ هجری قمری درگذشت. آرامگاه او در تبریز است.
ع ا / ح ح
