به گزارش آی فیلم 2، «رودکی» را پدر شعر فارسی نامیده‌اند. بیش از هزار سال از دوران او می‌گذرد ولی هنوز سروده‌هایش حلاوت و تازگی خود را حفظ کرده است. عصر رودکی از بهترین دوره‌های تاریخ ایران بوده است.
از سال 2002 به این سو در جنتری کشور تاجیکستان 22 سپتمبر به عنوان روز رودکی ثبت شده و از این رو با ابتکار انستیتو زبان و ادبیات رودکی آکادمی ملی علوم تاجیکستان همایشی به این مناسبت همه ساله با شرکت دانشمندان و رودکی پژوهان برگزار می گردد و در آن راجع به احوال و آثار نخستین گوینده شعر فارسی سخنرانی ها ارائه می شود.
به همین منظور روز گذشته مراسم بزرگداشت این شاعر بزرگ فارسی گوی در در تاجیکستان با شکوه برگزار می گردد و در این روز در نزد مجسمه و نیم پیکره های رودکی عاشقان کلام بدیع گل می گذارند و نشست و محافل ادبی برگزار می گردد.
«ابوعبدالله جعفر بن محمد بن حکیم بن عبدالرحمن بن آدم» متخلص به رودَکی و مشهور به استاد شاعران زاده ۴ جدی(دی) ۲۳۷ هجری قمری، نخستین شاعر مشهور پارسی‌سرا در دوره سامانی در سده چهارم هجری قمری و استاد شاعران این قرن در ایران است.
این شاعر فارسی گوی در روستایی به‌نام بَنُج رودک (پنجکنت در تاجیکستان امروزی) در ناحیه رودک در نزدیکی نخشب و سمرقند به دنیا آمد و در همان جا درگذشت.
در اشعار رودکی با باور به ناپایداری و بی‌وفایی جهان، اندیشه غنیمت‌شمردن فرصت، شادی و شادنوشی روبه‌رو می‌شویم.
سبک شعری رودکی، سبک غالب آن روزگار یعنی سبک خراسانی است. ویژگی‌های سبک خراسانی در شعر رودکی نمود کامل و جامعی دارد و به همین دلیل می‌توان او را نماینده تام این شیوه از شعر فارسی دانست.
«کلیله و دمنه» و «سندباد نامه» از مهمترین آثار وی می باشد.
م ا
