به گزارش آی فیلم2،در چهاردهمین شماره از سلسله گزارش های معرفی آوازخوان های معروف افغانستانی به سراغ «عبدالوهاب مددی» رفته ایم؛ آوازخوان افسانه‌ای افغانستان که کوشش‌های فراوانش برای حفظ و اشاعه موسیقی این کشور به دفعات ستوده شده است.
کتاب «سرگذشت موسیقی معاصر افغانستان» تالیف او یکی از معدود کتاب‌های پژوهشی در مورد ژانرهای مختلف موسیقی افغانستان از گذشته تا دوره معاصر است.
«عبدالوهاب مددی» زاده سال 1318 خورشیدی در ولسوالی انجیل ولایت «هرات» می باشد.
در شهر هرات عبدالوهاب شامل مکتب شد و تا صنف هشتم را در لیسه «سلطان غیاث الدین غوری» به درس خواندن ادامه داد. در سال 1334 خورشیدی از شهر خواجه عبدالله انصاری به کابل رفت و صنف هشتم و نهم را در کابل در مکتب «ابن سینا خواند» و پس از آن که در امتحان هیأت امریکایی کامیاب شد، شامل مکتب تخنیک ثانوی گردید.
عبدالوهاب در جریان مکتب در هرات در جشن ها و برنامه های مکتب اشتراک می کرد و در آن ها به آوازخوانی می پرداخت. یک ماه پس از آن که در جوزای 1334 به کابل آمد، یکی از بستگان او را نزد «حفیظ الله خیال» به رادیو کابل برای آوازخوانی برد.وی پارچه مشهور «سیاه موی و جلالی» را خواند وصدای او از طریق امواج رادیو تا دوردست ها به گوش ها رسید.
سال 1338 خورشیدی از آن مکتب فارغ شد و برای یک سال کورس های هواشناسی را تعقیب کرد. در سال 1339 خورشیدی در ریاست هوایی ملکی کارمند ادارۀ هواشناسی شد و قریب به پنج سال در میدان هوایی کابل مصروف به کار گشت. بعد از آن در اثر تقاضای «سیدقاسم رشتیا» وزیر مطبوعات وقت در سال 1343 خورشیدی در «رادیو افغانستان» شروع به کار کرده و عضو مدیریت موسیقی شد. در آغاز کار خود با مشاور نشراتی رادیو «مستر گلیزر» آلمانی در ترتیب کردن آرشیف موسیقی غربی همکاری کرد.
عبدالوهاب رفته رفته صاحب نامی در میان آوازخوانان شد و صدایش نه تنها در افغانستان بلکه در چندین کشور به گوش ها رسید و بر دل ها نشست. او تنها به آوازخوانی اکتفا نکرد بلکه به ساختن آهنگ نیز دست زد. چند بار که خواند، استاد غلام حسین، پدر «استاد سرآهنگ» آواز او را پسندید.
او در آغاز با نام مستعار «عبدالوهاب هراتی» در رادیو آواز می‌خواند، بعد ها به یاد رنج‌هایی که او برای آموختن و ارائه موسیقی برده بود نام «رنجور» را برگزید و سپس تخلص «مددی» را انتخاب کرد.
در سال 1965 میلادی در جمع چهار نفری اولین ژورنالیست های افغانستانی بورس تحصیلی دریافت کرد. وی در کنار آموزش های ژورنالیستی به آموختن تاریخ و تیوری موسیقی در مکتب «راینشه موزیک شوله» شهر کُلن بود نیز مصروف شد.
زمستان 1345 خورشیدی به کابل برگشت و از آغاز 1346 خورشیدی به حیث مدیر موسیقی رادیو افغانستان تعیین گردید. بار دوم در سال های 1972 تا 1974 میلادی در همانجا به آموختن در رشتۀ ژورنالیزم رادیو و موسیقی ادامه داد.
تا سال 1366 خورشیدی در شعبات مختلف رادیو و تلویزیون افغانستان به حیث مدیر موسیقی، مدیر آرشیف موسیقی و مدیر عمومی پروگرام های موسیقی مصروفیت داشت. از ماه اسد 1363 خورشیدی تا اوایل 1366 به حیث رییس موسیقی رادیو تلویزیون افغانستان به کار پرداخته و پس از آن در همین سال در اتحادیۀ انجمن های هنرمندان شروع به کار کرد. در سوم اسد 1368 به حیث رییس انجمن موسیقی اتحادیه هنرمندان تعیین گردید.
هدر سنبله 1371 خورشیدی به هرات می رود و سه ماه بعد به ایران مهاجرت می کند. بعد از شش سال از ایران به آلمان می آید و تا امروز در شهر هامبورگ به سر می برد.
او علاوه بر این که برای خود آهنگ ساخته، برای آوازخوانان دیگر مثل ساربان، رخشانه، پروین، ژیلا و استاد مهوش هم آهنگ ساخته است.
مجموع آهنگ های ثبت شده عبدالوهاب مددی در آرشیف رادیو افغانستان به 150 می رسید که پس از یک بررسی مجدد توسط خود او، 30 عدد آن پاک شده و امروز تنها 120 آهنگ او در آرشیف موجود است. علاوه بر این ها دو آلبوم در افغانستان و سه آلبوم هم در ایران از او به ثبت رسیده است.
ع ا
