به گزارش آی‌فیلم2، در کشور افغانستان که بخشی از جغرافیای نوروز باستان است، این جشن کهن با رسم و آئین ویژه خود تجلیل می‌شود و دسترخوان هفت‌سین، هفت میوه و سمنک و غذاهای مخصوص نوروز از جمله آنها به شمار می‌روند.
در مورد دسترخوان هفت‌سین پندارها و باورهای فراوانی وجود دارد، به باور بسیاری؛ دسترخوان هفت‌سین شکل تغییر یافته عنعنه‌یی است که در زمان یما(جمشید) در سرزمین آریانای باستان رواج داشته است.
در قصه ها آمده است که مردم با تمام شدن فصل سرد زمستان و آغاز بهار، فصل سرسبزی و طراوت، برای تجلیل از سال نو آمادگی می‌گرفتند و از آن جمله دسترخوان هفت‌سین را آماده می‌کردند.
ابوریحان بیرونی در کتاب «البقایه» که در مورد گاه شناسی ملل باستانی نوشته است، آورده:« چون جمشید بر اهریمن که راه خیر و برکت، باران و سبز شدن گیاه را گرفته بود، پیروز شد و دوباره باران باریدن گرفت و گیاهان سبز شدند، مردم گفتند، روز نو (یعنی روز نوین و دوره تازه) آمده است. پس هرکس ظرفی از جو کاشت و مردم در روز نوروز در هفت ظرف، هفت نوع غله کاشتند و سبز کردند».
در روایت دیگر گفته شده است که هفت سین به معنای هفت خوان یا هفت پتنوس(سینی) مسی بود که در دوره ساسانیان، در نوروز هفت پتنوس را از هفت نوع گیاه، میوه خشک ویا تر آماده می کردند و با رسم خاصی به حضور شاه می بردند، در گذشته ها هفت سین در اول هفت چین بوده است که چین به معنی ریشه فعل چیدن، یعنی هفت چیزی که چیده می شود.
سنجد، سیب، سرکه، سیر، سماق، سمنک و سبزه شامل دسترخوان هفت سین است؛ سنجد گام نخست دسترخوان هفت سین به نشانه ورود به سرزمین خرد و ندای خردگرایی و دعوت به عقل است. سیب، راهیابی به شهر سلامت و نماد صحت شخص و جامعه است. سبزه، رسیدن به ساحل ایثار ومفهوم آن از خود گذری و ایثار است. سمنو، دست یابی به خانه توانایی و نیایش قدرت و مبارزه با ضعف است. سیر، نماد و نشانه مناعت طبع و قناعت است. سرکه، نماد و نشانه پذیرش ناملایمات و پذیرش واقیعت های حیات است. و سماق، نماد و نشانه صبر وبردباری و شرط دست یابی به پیروزی و نشستن بر اریکه کامیابی، مبارزه و مقاومت است.
هفت سین و هفت میوه عنعنه مردم افغانستان است و مردم در روز سال نو و تجلیل از سال نو با تمام امکاناتی که دارند با خوشی و صمیمت آن را برگزار می کنند و این عنعنه از دیرزمان به این طرف از اجداد‌شان به ارث مانده است.
ع ا/ ح ح
