به گزارش آی فیلم2 ، «بزکشی» ورزش ملی و سنتی افغانستان است که در آن سوارکاران ماهر و دلیر، رقابت تنگ و مهیج را به نمایش می‌گذارند.
ورزش بزکشی علاوه بر افعانستان، در آسیای مرکزی و در بین مردم سرزمین‌های تاجیکستان، قرقیزستان، اوزبیکستان و ترکمنستان نیز رواج دارد. در برخی نوشته‌های تاریخی آمده است که مسابقات بزکشی در افغانستان به قرن یازده و دوره چنگیز خان مغول باز می‌گردد.
برخی نیز تاریخ بزکشی را به زمان لشکر کشی‌های اسکندر مقدونی نسبت می‌دهند. زمانی که پهلوانان آریایی به لشکر دشمن شبیخون می‌زدند و افراد دشمن را زنده از اردوگاه‌های شان با خود می‌آوردند.
بعد‌ها این مهارت جنبه ورزش به خود گرفت و برای نمایش و سرگرمی آنجام شد.
بزکشی در افغانستان بیشتر در فصل سرما برگزار می شود. به دلیل این که اسب همیشه در تحرک می باشد و انرژی مصرف می‌کند، گرمای هوا باعث می‌شود که اسب زود خسته شود و تحرک لازم را نداشته باشد. و حتا بمیرد.
به همین دلیل، فصل گرما اسب های بزکشی در آخور می‌باشند و انرژی ذخیره می‌کنند تا برای زمستان آماده باشند.
کسی که بالای اسب سوار می باشد، «چاپ‌انداز» نام دارد. چاپ‌‌انداز‌ها بیشتر پهلوان‌ها هستند. افراد که دارای نیروی جسمی خیلی قوی بوده و هدایت اسب را بر عهده دارند.
در میدان بزکشی دو محل مشخص وجو دارد، که یکی دایره «حلال» و دومی بیرق نام دارد.بیرق در یک فاصله معیین در مقابل دایره حلال در سمت دیگر میدان بزکشی قرار دارد.
در شروع بازی، بز یا گوساله در وسط دایره حلال قرار داده می شود وچاپ‌انداز‌ها سوار بر اسب، در اطراف آن حلقه می‌زنند و لاشه را از زمین برداشته و آن را از بیرق عبور می‌دهند و سپس آن را باید دوباره به دایره حلال پرتاب کنند.
در کنار دیگر ورزش‌ها، بزکشی نیز دارای یک سری قوانین است که رفته رفته قوانین تازه داخل ورزش بزکشی شده است.
در گذشته‌ها از مرده‌ی بز و گوساله استفاده میشد و سوارکار گوساله را از زمین بازی برداشته و به دایره حلال می‌رساند.
اما در قانون جدید بزکشی به دلیل احترام گذاشتن به حقوق حیوانات، قرار است از گوسالۀ مصنوعی برای ورزش بزکشی استفاده شود.
