«حرمله» یکی از منفورترین قاتلان شهدای دشت کربلاست؛ «انوش معظمی» بازیگر این نقش در مصاحبه با خبرنگار آی فیلم در پاسخ به این سوال که برای ایفای کرکتر «حرمله» چه کارهایی انجام دادید، گفت: اول از همه باید بگویم که خیلی ترسیده بودم. وقتی نقش حرمله به من رسید نمی‌دانستم باید با آن چه کنم. یادم می‌آید که در منابع و کتب مختلف تاریخی دنبال نشانه‌هایی از شخصیت حرمله بودم.
وی ادامه داد: چیزی که جلب نظر می کرد، نفرت عمومی از حرمله بود. به ویژه این که هر زمان، خبر قصاص عاملان فاجعه کربلا را به حضور حضرت سجاد (ع) یا محمد حنفیه می‌بردند همیشه از سرنوشت حرمله می‌پرسیدند و درنظر ایشان هیچ کدام از جنایتکاران واقعه کربلا به اندازه حرمله منفور نبودند.
بازیگر کرکتر «حرمله» افزود: واقعیتش این است که من خیلی به امام حسین(ع) برای رسیدن به این نقش توسل جستم و قطعا و بدون شک امام حسین(ع) به من کمک زیادی کرد و هنوز پس از گذشت سال ها، مردم نسبت به این شخصیت تنفر دارند و این تنفر یعنی این که من در کار خود موفق بودم.
آقای معظمی تیراندازی به سمت حضرت علی اصغر (ع) را به عنوان یکی از سخت‌ترین سکانس های سریال مختارنامه نام برد و گفت: در این سکانس خیلی اذیت شدم و برایم تلخ بود ،اما سعی می‌کردم این احساس درونی در بازی‌ام تاثیری نگذارد.
وی درپیوند با سکانس به شهادت رسیدن حضرت علی اصغر(ع) توسط حرمله گفت: یادم می‌آید آن روز که قرار بود من این سکانس را بازی کنم به شدت از لحاظ روحی دچار تشویش شده بودم و در آن زمان آقای میرباقری کارگردان این سریال که هر روز با من گپ و گفتی صمیمانه داشت، کاری با من نداشت و چندتا متن آوردند و من آن‌ها را مطالعه کردم.
بعد از دیدن رفتار آقای میرباقری کمی عصبی شدم و کاملا با وضعیت روحی بدی آن سکانس را بازی کردم. بعد از پایان آن سکانس متوجه شدم که کارگردان از عمد این کار را با من کردند و هدفش این بوده که من آشفته بروم تا بتوانم بهتر نقشم را بازی کنم. بعد از آن سکانس، آقای میرباقری دستشان را بر روی شانه‌ام گذاشتند و از من تشکر کردند.
«انوش معظمی» یکی از نویسندگان و بازیگران خوب و موفق تیاتر ایران، متولد ۱۳۵۰ است. او درباره ورودش به دنیای هنر عقیده دارد که زندگی حرفوی بازیگری‌اش با تیاتر«دندون طلا» ساخته «داوود میرباقری» در دهه ۷۰ آغاز شده و در همه ساخته‌های این کارگردان پرآوازه تلویزیون ایران نیز نقشی هرچند کوتاه ایفا کرده است.
سید بشیر موسوی
