به گزارش آی فیلم 2 ، طنز یک ژانر بی‌نهایت تأثیرگذار در راستای اصلاح‌گری، روشنگری، نقد، انتقاد، کارهای خلاف‌رفتاری‌ها، قانون‌شکنی‌ها، تظاهر و ریا که در جامعه وجود دارد، می‌باشد.
در۴۰ سال پسین، در کنار جنگ و خونریزی در افغانستان، ادبیات و آزادی بیان در این کشور رشد چشمگیری داشته است تا جاییکه هزاران اثر ادبی نوشته و به چاپ رسید.
در همین حال ژانر طنز یکی از بخش‌های مهم ادبی است که می تواند حتی برای لحظات کوتاه خنده را بر لبان مردم بیاورد و در عقب آن نقدی بر اوضاع باشد.
به نظر می‌رسد که طنزنویسان از شرایط موجود راضی به‌نظر نمی‌رسند و می‌گویند که کانال‌ها و مجراهایی که طنز باید از آنجا معرفی شود و روی آن کار شود، وجود ندارد.
«حفیظ الله مصداق» یکی از طنزنویسان مطرح افغانستان و خالق اثر مشهور طنزی تحت نام «خجالت‌التواریخ» در گفت‌وگوی اختصاصی با خبرنگار آی فیلم۲ در کابل می‌گوید: طنز نوشته‌ای نیست که هدفش خندانیدن مخاطب باشد، بلکه پشت این خنده، درد انتقاد و بی‌عدالتی‌ها وجود دارد و به همین خاطر است که می‌گویند طنز را باید دوبار خواند اول برای خنده و دوم برای گریه.
این طنزنویس مشهور افغانستان گفت: طنز در افغانستان یک ژانر ناشناخته است، زیرا در بخش تیوری و نظریه کاری‌هایی انجام شده اما در بخش عملی که کسی بیاید و طنز بنویسد و در مطبوعات کشور راه پیدا کند، متاسفانه کمتر کار شده است.
مصداق افزود: مخاطب طنز در افغانستان بسیار کم است و این ژانر را برابر و هم‌وزن دیگر بخش‌های خنده‌دار تلقی می‌کنند، در حالیکه اینطور نیست و به‌همین منظور نیاز است که روی طنز در کشور بیشتر کار شود و طنزنویسان تلاش کنند تا این ژانر را معرفی کنند.
وی تصریح کرد: ما شاعر و داستان‌نویس در افغانستان زیاد داریم و هر ماه شاید یک اثر شعر یا داستانی منتشر شود، اما طنز خیلی کم است و کمتر روی آن کار می‌شود.
این طنزنویس افغانستانی با تأکید به توجه در بخش طنزنویسی، اظهار داشت: به‌دلیل اینکه طنز یک ژانر توأم با خنده است، مخاطب بسیار زیادی دارد و کسی که مخاطب طنز باشد، با علاقمندی آن را تا آخر می‌خواند.
حفیظ الله مصداق گفت: ژانر طنز بی‌نهایت تأثیرگذار در راستای اصلاح‌گری، روشنگری، نقد، انتقاد، کارهای خلاف، قانون‌شکنی‌ها، تظاهر و ریا که در جامعه وجود دارد، می‌باشد.
مصداق با بیان این که طنز تاکنون در ادبیات و مطبوعات افغانستان ناشناخته است، افزود: در حال حاضر نشریه‌هایی که به طنز بپردازند کم هستند و در تلویزیون‌ها و رادیو‌ها نیز برنامه‌های ادبی طنزی بسیار کم است.
وی تصریح کرد: کانال‌ها و مجراهایی که طنز باید از آنجا معرفی شود و روی آن کار شود، وجود ندارد و طنزنویسان با توجه به این که مخاطبین طنز وجود ندارد، علاقه چندانی به این بخش نشان نمی دهند.
این طنز نویس افغانستانی اظهار داشت: متأسفانه مخاطب طنز، آن را یک ژانر یک‌بار مصرف تلقی می‌کنند که یک نوبت بخواند و خنده کند و تمام آن شعر و متن ادبی طنز به تاریخ پیوست، در حالی که طنز نوشته‌ای نیست که هدفش آوردن لبخند بر روی لبان مخاطب باشد، بلکه پشت این خنده درد، انتقاد و بی‌عدالتی‌ها وجود دارد و به همین خاطر است که می‌گویند طنز را باید دوبار خواند اول برای خنده و دوم برای گریه.
حفیظ الله مصداق که خالق و نویسنده سه اثر طنزی است، گفت: نخستین اثر طنز من «خجالت‌التواریخ» بود که با استقبال گرم مردم افغانستان مواجه شد و به‌تازگی دو اثر طنز دیگر یکی در قالب شعر تحت نام «تنبل‌الشعرا» و دیگری در قالب نثر بنام «لنگ قافله» را نیز تهیه و نشر شده است.
مصداق با اشاره به این که جنگ و خشونت تمام ابعاد زندگی انسان‌ها را متأثر کرده، افزود: ادبیات ما نیز از این مسئله بیرون نیست و شما اگر ادبیات ما را می‌خوانید، چه داستان و شعر از درون محزون و گرفته است و باید گفت که ادبیات ما هم متأثر از خشونت‌ها در افغانستان می‌باشد.
وی تأکید کرد: اگر ژانر طنز در بدنه ادبیات افغانستان راه پیدا کند و درون‌مایه ادبیات ما با طنز آمیخته شود، می تواند که ادبیات ما از درون شاد بسازد و هم ذهن مردم را از خشونت‌ها پاک کند و از سویی هم بستر خوشحالی و سرگرمی را فراهم سازد.
این طنزنویس افغانستانی در پایان سخنانش از وزارت اطلاعات و فرهنگ و مطبوعات افغانستان خواست تا به بخش طنز توجه کنند.
ا ا/ ف ا
