به گزارش آی فیلم2، چهل سال از درگذشت «احمد ظاهر» آوازخوان تکرار نشدنی موسیقی افغانستان می گذرد اما هنوز صدای دلنشین او بر قلب های نوجوانان، جوانان و حتی کهنسالان ماندگار است.
احمد ظاهر استعداد تكرار ناشدنی در قاموس هنر، در سال 1325 خورشيدی چشم به جهان گشود و در 24 جوزای سال 1358 به خواب ابدی رفت.
او بیشتر از موسیقی کلاسیک افغانستان نمایندهگی میکرد و شعرهای پرمفهوم را در آهنگ هایش استفاده میکرد.
احمد ظاهر بیشتر اشعار حافظ، بیدل، خیام، سعدی، سیمین بهبهانی و عشقری را میخواند.
وی در ۲۴ جوزای ۱۳۲۵ در ولایت لغمان به دنیا آمد، او آواز خوانی را از دوران مکتب آغاز کرد و آهنگ ای بلبل خوش الحان را در لیسه حبیبیه خواند و مشهور به بلبل لیسه حبیبیه شد.
این آواز خوان معروف افغانستانی در ۲۴ جوزای سال ۱۳۵۸ در یک حادثه ترافیکی در منطقه سالنگ ولایت پروان جان باخت.
از احمد ظاهر سرودههای زیادی به جا مانده که تا هنوز علاقمندان زیادی آن را میشنوند.
«تنها شدم، تنها» نام ترانه ای است که هم اکنون از این آوازخوان بی بدیل موسیقی افغانستان می شنوید.
تنها شدم، تنها
آسوده از غوغا شدم
از بس که خوردم خون دل
چون غنچه از هم وا شدم
باز از سر آی هر فصل
ای مرغ دل! فریاد کن گلهای این گلزار را
تنها شدم، تنها
آسوده از غوغا شدم
از بس که خوردم خون دل
چون غنچه از هم وا شدم
من عاشق تنهاییم خود محرم راز خودم
با نغمه فریاد زن بگو
تنها شدم، تنها
آسوده از غوغا شدم
از بس که خوردم خون دل
چون غنچه ی غمها شدم
ف ا/ ب م
