ایرانگردی
به گزارش آی فیلم 2، مراسم رونمایی از کتاب «خراسان‌ها» اثر «نجیب بارور» شاعر نامدار افغانستانی با حضور جمعی از دوستداران زبان و ادبیات فارسی از کشور‌های ایران و افغانستان در محل بنیاد فردوسی مشهد برگزار شد.
«نجیب بارور»، شاعر کتاب «خراسان‌ها»، در سخنانی در این مراسم اظهار کرد: این کتاب عصاره‌ای است از آنچه من در 10 سال گذشته انجام داده‌ام. شعر‌های این مجموعه با همکاری دوستان انتخاب شده‌اند و شاید بشود گفت که این کتاب یکی از آثار من است که می‌توان روی آن انگشت گذاشت و بر آن تأکید کرد.
این شاعر افغانستانی که چندی پیش فلمی از شعرخوانی او برای استاد «شفیعی‌کدکنی» در فضای مجازی دست‌به‌دست شد، خاطرنشان کرد: اگر امروز آدمی که به‌دلیل سرزمین خود می‌رزمد، در آن سنگر یک مصرع از شعر‌های من را بخواند و آن شعر به او انگیزه بدهد که از آزادی خود و از آزادی انسان‌ها حراست کند، شاید این کمترین کاری است که من می‌توانم برای جامعه انسانی انجام بدهم. امیدوارم در این راستا کوتاهی نشود.
در ادامه این نشست، «علیرضا قیامتی»، استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد، درباره اشعار بارور گفت: کاری که نجیب بارور می‌کند، مبارزه است. امروز ما به شعری نیاز داریم که همگرایی، پیوستگی و کنار هم بودن ما را فریاد بزند. این را نجیب بارور به خوبی انجام داده و در این راه سرآمد است. ما به این‌گونه شعر نیاز داریم که ریشه‌های فرهنگی ما را پیوند بزند.
قیامتی با بیان اینکه امروز شاهنامه، مثنوی و دیوان حافظ است که می‌تواند ما را به هم پیوند بدهد، گفت: مرز‌های ما مشخص است. مرز‌های ما در نوروز، در بوستان و گلستان و در شاهنامه است.
این استاد زبان و ادبیات فارسی تصریح کرد: من اگر دلبستگی زیادی به شعر نجیب بارور دارم، دلیل آن جنس شعر او نیست. رسالت و پرچمی که او به دوش گرفته، بی‌نظیر است، او بر قله ایستاده است و فریاد می‌زند. امروز خوشبختانه عوام مردم ایران، افغانستان و تاجیکستان می‌دانند که ریشه مشترک ما در کجا است؟ فهمیده‌اند که بیت به بیت شاهنامه خانه آن‌ها است.
وی افزود: با این شعر، همه ما با هم پیوند پیدا می‌کنیم. این پیوستگی‌ها و یکی‌شدن‌ها رمز مشترک شعر نجیب بارور است و ما امروز به این نوع شعر نیاز داریم تا آن را فریاد بزنیم و درباره آن شعر بگوییم.
او تأکید کرد: به‌قول داکتر «شفیعی‌کدکنی»، این زبان (فارسی) است که بر تارک زبان‌های دنیا می‌درخشد. این زبان است که فردوسی و مولانا دارند و در عرفان، حماسه، اخلاق و عشق سرآمد است.
در ادامه این مراسم «یامان حکمت» با اشاره به دوستی خود با نجیب بارور اظهار کرد: شاعرانی مثل نجیب بارور نشان دادند که با شعرشان فکر می‌کنند و در این هم صراحت دارند که افکار ما از طریق شعر انتقال پیدا می‌کنند. درحالی‌که بسیاری از شاعران ما این‌گونه نیستند.
حکمت خاطرنشان کرد: کار مهمی که نجیب بارور انجام می‌دهد، این است که با شعرش فکر می‌کند. به‌نظر من این برای ادبیات و به‌خصوص شعر بسیار مهم است تا شعر از قالب تزیینی و بی‌خاصیتش خارج شود. او در دوره سکوت شعر در افغانستان توانسته است شعر را در معرض توجه قرار دهد.
م ا
