ایرانگردی
به گزارش آی فیلم 2 ، افغانستان با فراز و نشیب‌های تاریخی، هنرمندان و شاعران نیکونامی را در دامان خود پرورانیده که بعد از صدها سال، آثار و اشعار آنان در سراسر جهان نقل قول شیفتگان است.
در این میان، «غلام نبی عشقری» مشهور به «صوفی عشقری» از شاعرانی بنامی است که همگام با مشکلات فراوان زندگی، آثار و اشعار نابی را خلق کرده است.
«عشقری» در سال 1335 خورشیدی شغل صحافی را برگزید و بعداً بزم‌های شاعرانه برپا می‌کرد که هر روز دوستداران تازه‌ای بر جمع علاقمندان خویش می‌افزود.
«غلام نبی عشقری» شوخ طبع بود و از سویی با روشی ساده ، اشعار و غزلیات زیبا و دلنشین سروده که هر خواننده‌ای از آن لذت می‌برد.
وی در سال 1271خورشیدی، در شهر کابل چشم به جهان گشود. پدرش «شیر محمد» معروف به «داده شیر» تجارت پیشه بود.
«عشقری» هنوز نخستین سال‌های کودکی را سپری نکرده بود که پدرش را از دست داد.بعد از چندی برادرش نیز دار فانی را وداع گفت و بعد از مدت اندک چنگالش از دامن مادر هم رها شد و به یاری دوستان نزدیک در جاده زندگی قدم نهاد.
وی با وجود مشکلات بسیار زیاد ،برای آموختن خط ، نوشتن و خواندن پنج سال تمام جهد کرد تا در سال 1293 خورشیدی نخستین شعرش را به تخلص «عشقری» سرود.
این شعر که بسیار روان و موزون بود، اراده او را در این راه استوار تر ساخت و بسیاری از اشعـارش در جــراید و روزنامه‌های آن زمان به چاپ رسید و 70 سال تمام به شاعری پرداخت.
«عشقری» در طول زندگی خود نزدیک به ۴۰ هزار شعر سرود و دیدگاه خودش در مورد شعر اینگونه بیان می کرد : شعر بیانی است که به وضاحت و سلامت سخن می‌گوید و باید طوری ترتیب شود که خواننده را تکلیف نداده و به خود جذب کند. زیرا اشعار غامض و لفافه شده را همه کس نمی‌فهمد.
به باور «عشقری» لطف شعر در سادگی آن است. یک شعر آن گاهی می‌تواند دلنشین باشد که از دل برخواسته باشد و در آن صورت است که در هر حالتی برای خواننده شعر موثر واقع می‌شود.
نویسندگان افغانستان درباره او اینگونه می‌نویسند: عشقری عاشق بود و عشق را پاک می‌دانست و به همین دلیل تخلص خود را که نخست «اشقری» بود به «عشقری» تبدیل کرد و در این خصوص گفت: حرف نخست واژه «عشقری» با «عین» آغاز می‌شود که حرف اول «عشق» است.
سر انجام «صوفی غلام نبی عشقری» در 9 سرطان(تیر) 1358 خورشیدی به عمر هشتاد و هفت سالـــگی دار فانی را وداع گفت و در شهدای صالحین شهر کابل به خــاک سپرده شد.
شاعران و اهالی فرهنگ افغانستان از «عشقری» به نیکی یاد می‌کنند و وی را از کسانی می‌دانند که پس از گذشت ده‌ها سال تاکنون شعرهایش نقل مجالس و فخر مشاعر می‌باشد.
م ح/ ب م
