به گزارش آی‌فیلم ۲، آهنگ ماندگار «ای ساربان آهسته ران» با صدای دل‌انگیز و روح‌نواز علیرضا افتخاری، از آلبوم «کاروان» با آهنگسازی عبدالحسین برازنده، در این گزارش تقدیم حضور مخاطبان می شود.
این نغمه عاشقانه که در حافظه جمعی فارسی‌زبانان ریشه دارد، بار دیگر با اجرای افتخاری، به یادها بازگشته است. شعر پرآوازه «ای ساربان آهسته ران کارام جانم می‌رود» که سال‌هاست در کوچه‌های هرات، بلخ، سمرقند و اصفهان طنین دارد، این‌بار با صدای استاد ایرانی، دل‌های اهل ذوق را از نو به لرزه آورده است.
افتخاری که از نامداران موسیقی اصیل ایرانی است، در این اثر با نغمه‌ای ملایم و آمیخته با حس غربت و انتظار، روح شعر را جان بخشیده است. او در اجرای خود، به‌سان ساربانی است که کاروانی از خاطرات و احساسات را آهسته از دشت‌های عشق عبور می‌دهد.
شعر این آهنگ چنین آغاز می‌شود:
ای ساربان آهسته ران کارام جانم می‌رود!
وان دل که با خود داشتم با دلستانم می‌رود!
محمل بدار ای ساربان تندی مکن با کاروان…
کز عشق آن سرو روان گویی روانم می‌رود…
این غزل که از گوهرهای شعر کلاسیک فارسی است، از دیرباز میان ملت‌های فارسی‌زبان محبوب بوده و پیش از این نیز توسط خوانندگان بزرگ چون احمد ظاهر، عبدالرحیم ساربان، مهرداد کاظمی، شهرام ناظری و محمدرضا شجریان اجرا شده است. اما در اجرای افتخاری، حال‌و‌هوایی تازه و صدایی از جنس لطافت و درد دل شنیده می‌شود؛ صدایی که شنونده را از خراسان تا فارس و از بدخشان تا شیراز، در یک مسیر احساسی مشترک می‌نشاند.
آلبوم «کاروان» که در سال ۱۳۷۰ خورشیدی منتشر گردیده، از آثار فاخر موسیقی سنتی ایرانی است. در این آلبوم، افتخاری با آهنگسازی عبدالحسین برازنده، به سراغ اشعار کهن رفته و با سلیقه‌ای هنرمندانه آن‌ها را در قالب نغمه‌هایی روح‌افزا بازآفرینی کرده است.
برای مردم افغانستان و تاجیکستان که موسیقی و شعر بخشی از هویت فرهنگی‌شان است، این آهنگ یادآور همان پیوند دیرینه‌ای است که از دل مثنوی و غزل تا امروز امتداد یافته است؛ پیوندی میان شعر، دل و صدای انسان.
آی‌فیلم ۲ با نشر این اثر، تلاش دارد تا خاطرات مشترک فرهنگی سه ملت را در فضای موسیقی زنده نگه دارد و دل‌های پراکنده فارسی‌زبانان را دوباره در یک نغمه گرد آورد.
