به گزارش آی فیلم2، روز 25 ثور(اردیبهشت) روز پاسداشت زبان فارسی و بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی حماسه‌سرا و شاعر بزرگ زبان فارسی است.
«حکیم ابوالقاسم منصور بن حسن فردوسی طوسی»، حماسه سرای بزرگ و یکی از شاعران مشهور جهان و ستاره درخشنده آسمان ادب فارسی است که با شاهنامه حیاتی تازه به زبان پارسی داد و راه و رسم حفظ اصالت ها را تعلیم کرد.
شاهنامه شاهکاری ماندگار و اثری گرانمایه برای همه پارسی زبانان است که بی شک پیام حق طلبانه و جهان شمول آن، در کنار برجستگی های ادبی و داستان های حماسی آن، علاقمندان این اثر ماندگار را از مرزها فراتر برده و ادیبان و پژوهشگران بسیاری را در جای جایِ جهان، بر خوان رنگین آن نشانده و بن مایه پژوهش های فراوان درباره این کتاب شده است.
به همین مناسبت گفت و گوی با «سید ابوطالب مظفری» شاعر افغانستانی داشته ایم که در ادامه می خوانید:
آی فیلم2: شاهنامه فردوسی چه جایگاهی در افغانستان دارد؟
سید ابوطالب مظفری:
متاسفانه به دلیل بی توجهی و برخی دلایل دیگر، شاهنامه فردوسی در افغانستان کمی مورد بی مهری قرار گرفته است اما شاهنامه در میان مردم و شاعران و در طول تاریخ افغانستان جایگاه ویژه ای دارد. همان طور که از مفاخر زبان فارسی می آموزیم، از شاهنامه فردوسی که شهرهای مشهور افغانستان در آن به عنوان یادگار ذکر شده است، نیز می آموزیم، مردم افانستان با نام ها و داستان های شاهنامه به خوبی آشنا هستند.
آی فیلم2: شاهنامه خوانی در کدام یک از ولایت های افغانستان بیشتر رواج دارد؟
سید ابوطالب مظفری:
تا جایی که من می دانم در تمام افغانستان شاهنامه خوانی رواج دارد، در ارزگان محل تولدم، کابل، هرات، بدخشان و بسیاری از ولایت ها و شهرها شاهنامه خوانی رایج است و هر ولایت سبک های مخصوص خودش را دارد. در بسیاری منطق شاهنامه خوانی سبک موسیقی و آوازخوانی دارد و نمی توان گفت که شاهنامه خوانی مختص یک منطقه است بلکه در تمام افغانستان در جریان بوده و هست.
آی فیلم2: امروزه در زمینه شاهنامه چه کارهای علمی و پژوهشی در افغانستان انجام می شود؟
سید ابوطالب مظفری:
متاسفانه در بین جوانان به دلیل مشکلاتی، کار پژوهشی انجام نشد اما در میان شاعران و اساتید دانشگاه تحقیقاتی صورت گرفته؛ «سرور مولایی» و چندی از اساتید در این مورد پژوهش های انجام داده اند که در مقالات مختلف به نشر رسیده است.
آی فیلم2: کدام داستان های شاهنامه فردوسی بیشتر بین مردم افغانستان معروفیت دارد و شناخته شده تر است؟
سید ابوطالب مظفری:
همه داستان ها شناخته شده اما داستان های «رستم و سهراب»، «اسفندیار»، «هفت خوان رستم» و «ضحاک و کاوه» بیشتر در بین مردم شناخته شده اما در این بین داستان رستم و سهراب بیش از همه مورد توجه بوده است.
آی فیلم2: ادبیات داستانی افغانستان تاچه حد تحت تاثیر شاهنامه و اشعار فردوسی قرار گرفته است؟
سید ابوطالب مظفری:
ادبیات داستانی معاصر افغانستان به طور مشخص آنچنان تحت تاثیر قرار نگرفته اما آثاری هم وجود دارد که وامدار شاهنامه است، به عنوان مثال 2 داستان از «عتیق رحیمی» تحت تاثیر شاهنامه می باشد.
آی فیلم2: با توجه به اینکه فردوسی متعلق به حوزه تمدنی فارسی زبانان بوده می باشد، فردوسی چگونه می‌تواند در پیوند و اتحاد کشورهای فارسی زبان در حوزه فرهنگی و پاسداری از زبان فارسی تاثیرگذار باشد؟
سید ابوطالب مظفری:
هر کشوری که دغدغه فرهنگ و زبان خود را دارد، جدا از اینکه سایر کشورهای همسایه در این زمینه چه کارهایی انجام می دهد، به شاهنامه و متون این دست و شاعران نامدار مانند فردوسی ارزش بسیاری قائل بوده و آن را برای هویت خود و نسل های بعد زنده نگه دارد.
اگر این تصمیم بین کشورهایی که خود را وارث آن زبان و فرهنگ می دانند، گرفته شود، اتفاق بسیار خوبی است. به عنوان مثال در متون آموزشی، در دانشگاه ها و رسانه ها، برنامه های ویژه ای در این زمینه داشته باشند به خصوص در دنیای تصویر، فلم ها، سریال ها، انیمیشن ها و حتی بازی های کمپیوتری از روی شاهنامه ساخته شود تا به سمت اسطوره های خارجی نروند.
«سید ابوطالب مظفری» زاده ۱۳۴۴ خورشیدی، شاعر، منتقد ادبی نویسنده افغانستانی، در روستای باغچار ولسوالی خاص ولایت ارزگان در افغانستان دیده به جهان گشود.
وی سال ها است که در شهر مشهد زندگی می کند و يکی از بنياد گذاران مرکز فرهنگی «دُر دری» در ايران است.
«سید ابوطالب مظفری» تحصیلات ابتدایی را در همین روستا به پایان برد و در کنار آن، تحصیلات حوزوی را هم در آن‌جا آغاز کرد. پس از تهاجم نظامی شوروی به افغانستان، در سال ۱۳۵۹ خورشیدی به اجبار به کویته پاکستان مهاجرت کرد و سپس به ایران رفت.
در سال ۱۳۶۱ (خورشیدی) در حوزه علمیه خراسان در مشهد پذیرفته شد و ادامه تحصیل داد. وی اکنون در همین شهر زندگی می‌کند.
مظفری زمانی که طلبه بود، شاعری را با استعداد ذاتی و کشش درونی آغاز کرد و در سال ۱۳۶۴ نخستین شعر خود را سرود.
نخستین مجموعه شعر ابوطالب مظفری با نام «سوگنامه بلخ» در سال ۱۳۷۱ توسط انتشارات حوزه هنری به چاپ رسید.
بیشتر بخوانید:
«سید ابوطالب مظفری» شاعر معروف افغانستانی گرفتار کرونا شد
شاعر افغانستانی: افتتاح «آی فیلم2» را به فال نیک می گیرم
«ابوطالب مظفری» درباره «کرونا» شعر سرود
وضعیت صحی نویسنده پرآوازه «افغانستان» رو به بهبودی است
ع ا
