تیاتر «کوه چهل دختر» به کارگردانی «عماد رسولی» و نویسندگی «امیرحسین عالمی»، «احمد عطایی»در ایام نوروز در تهران به نمایش درآمد و مورد استقبال گسترده مردم قرار گرفت.
چهل دختر داستان ایستادگی چهل دختر شجاع در برابر قتل و غارت را به تصویر کشیده است. چهل دختری که پس از مبارزه قهرمانانه با لشکر سفاک عبدالرحمان راه گریزی نداشتند و برای تن ندادن به اسیری و تجاوز، از بلندای کوهی خود را پایین پرت کردند.
ستاره اسحاقی، شیر احمد نیک زاد، شیلا هاشمی، شهلا اکبری، عالم صبور، فاطمه غلام‌حسینی، فرشته ظریفی، فاطمه ابراهیمی، فائزه احمدی، قربان‌علی عظیمی، مرضیه موسوی، متین کریمی، مجتبی حسینی، مجید کریمی، نرگس بختیاری، ناهید رجبی، نورالله ظریفی و ندا لشکری بازیگران این نمایش تیاتر هستند.
خبرنگار آی فیلم2 گپ و گفتی صمیمانه با «عماد رسولی» کارگردان تیاتر چهل دختر داشته که در ادامه می خوانید:
آی فیلم2: در مورد تیاتر «چهل دختر» کمی برای بینندگان ما توضیح دهید، اینکه چه تعداد بازیگر در آن به ایفای نقش پرداختند و چند ماه به طول انجامید تا شما روی صحنه بیایید؟
عماد رسولی:
تیاتر چهل دختران نزدیک به 20 بازیگر دارد، ما 4 سال قبل، این تیاتر را با بازیگران قدیمی تر از جمله «فرشته حسینی»، «نازنین حسینی»، «نادیا پروانی»، «شهربانو محمدی»، «عاطفه امینی» و تعدادی دیگر آغاز کردیم. اما وقتی قصه را مرور کردم به این نتیجه رسیدم که قصه باب دلم نیست. کار را متوقف کردم و گفتم این قصه باید به گونه ای باشد که به دل خودم بنشیند. در ادامه به موج مهاجرت ها برخوردیم و بسیاری از بازیگران تیاتر ما مهاجرت کردند و به همین دلیل مجددا کارمان با وقفه مواجه شد.
یک بازنویسی در این نمایش انجام دادم و سه ماه قبل، مجددا کار را از سر گرفتم. این بار با بازیگران مبتدی کار را آغاز کردم بازیگرانی که بسیاری از آن ها حتی تجربه حضور در صحنه را هم نداشتند. به طور کلی 30 تن در این تیاتر مصروف به فعالیت بودند از آنجایی که اولویت بچه های افغانستان هنر نیست و هنر در اولویت های بعدی زندگی شان قرار دارد کار برای ما یک مقدار مشکل بود چون ما تنها جمعه ها برای سه و نهایت 4 ساعت می توانستیم تمرین کنیم و آن هم چون بچه ها از راه دور سر تمرین حضور می یافتند کارمان با نظم پیش نمی رفت و این تمریناتمان را خیلی سخت می می کرد . با این وجود باز هم ناامید نشدیم و تا 5 روز مانده به اجرا بازیگر جدید اضافه کردیم، خوشبختانه تیاتر را روی صحنه بردیم و شخصا راضی هستم.
آی فیلم2: ایده اولیه این نمایش از کجا به ذهن شما رسید، ما به سابقه شما که نگاه می کنیم تیاتر ملاممدجان را می بینیم که یک تیاتر فولکلوریک افغانستانی هست و آن آهنگ معروف «ملا ممدجان» که نه تنها مردم افغانستان بلکه تمام فارسی زبان ها با آن خاطره دارند و استقبال بالایی از آن شد، می خواهم بدانم که دلیل خاصی وجود دارد که سراغ قصه های فولکلوریک افغانستان می روید؟
عماد رسولی: قصه «ملاممدجان» برایم بسیار جذابیت داشت و به همین دلیل تصمیم گرفتم به داستان «ملاممدجان» بپردازم.
وقتی تیاتر «ملاممدجان» تمام شد تصمیم گرفتم قصه «رابعه بلخی» را کار کنم و مصروف تحقیق پیرامون این شخصیت بودم که یکی از دوستانم پیشنهاد کار بر روی داستان «چهل دختر» را به من داد. من درباره «چهل دختر» یک سال مکمل تحقیق کردم چراکه تنها متون محدودی درباره این قصه در رسانه ها موجود است.
آی فیلم2: دقیقا همین جا کمی مکث کنیم قصه «چهل دختر» برگرفته از واقعیت است یا افسانه؟
عماد رسولی:
خود ما در واقعی یا افسانه بودن این قصه مردد هستیم، وقتی با مردم این منطقه صحبت می کنیم همگی بر این باور هستند که داستان برگرفته از واقعیت است و تاریخ نویس ها این قصه را در تاریخ ثبت نکردند. اما در ایران هم نمونه آن دیده می شود مثلا قصه «آرش کمانگیر» افسانه است اما این افسانه آنقدر پرداخته شده که به یکی از داستان های جذاب ایرانی تبدیل شده و ما می توانیم قصه هایی که واقعیت ندارند را به صورت یک داستان در آوریم که در آینده ، آیندگان ما برای اولادهایشان قصه یی برای تعریف کردن داشته باشند.
آی فیلم2: شما به عنوان یکی از افرادی که سال ها در زمینه بازیگری و تیاتر افغانستان فعالیت دارید، نظرتان راجع به وضعیت هنرمندان مهاجر در ایران که در زمینه تیاتر کار می کنند را چگونه ارزیابی می کنید؟
عماد رسولی:
متاسفانه خوب نیست؛ به طور مثال در کارهای تصویری مانند سینما و تلویزیون مبلغی را بابت کاری که انجام می دهند دریافت می کنند اما در عرصه تیاتر اینگونه نیست؛ اگر شما عشق به این کار نداشته باشید قطعا دو روز اول خسته می شوید. من همین جا از تمام کسانی که با من کار کردند تشکر می کنم چون می دانم خیلی از آن ها حتی کرای موتری را که می خواستند با آن سر کورس ها حاضر شوند را قرض می کردند و می دانستند در آخر هم هیچ پولی به آن ها پرداخت نمی شود اما به خاطر عشقی که به تیاتر داشتند می آمدند و ما به خاطر همین عشق کار را نهایتا اجرا کردیم.
آی فیلم2: سطح فعالیت های فرهنگی مهاجرین افغانستانی داخل ایران را چگونه ارزیابی می کنید؟
عماد رسولی:
خدا را شکر طی سال های اخیر فعالیت های فرهنگی مهاجران رونق زیادی داشته است و کارهای فرهنگی خوبی را شاهد هستیم. همچون نمایشگاه های نقاشی و مجسمه سازی که اکنون در حال برگزاری است.
ما اگر به ده سال قبل بازگردیم می بینیم اگر جایی یک حرکت فرهنگی می شد خوشحال می شدیم که یک افغانستانی در آنجا حضور دارد اما اکنون فعالیت های منسجمی در بخش های مختلف فرهنگی مثل فلم سازی و تیاتر و ... شکل گرفته است . به طور کلی سطح کارهای فرهنگی هنرمندان افغانستانی مقیم ایران بسیار بالا رفته است و این موضوع خوشحال کننده است که مسئولین به این اندازه اهمیت می دهند.
آی فیلم2: با توجه به شناختی که شما از استعداد و توانایی بلند بازیگران مهاجر افغانستانی دارید، به نظرتان چگونه می توان بستر فعالیت ایشان را فراهم کرد؟
عماد رسولی:
یک فلم ساز وقتی می آید فلم بسازد در مرحله اول به تنها چیزی که فکر می کند این است که آن فلم خوب از آب دربیاید و از آنجایی که با بازیگرهای افغانستانی آشنایی ندارند از بازیگران ایرانی برای نقش های افغانستانی استفاده می کنند. درصورتی که برخی از بازیگرانی که در تیاتر چهل دختر بالای صحنه رفته بودند حتی قبل از آن چنین تجربه ای نداشتند و وقتی اولین بار مقابل آن همه تماشگر روی صحنه رفتند و آن بازی تحسین برانگیز را از خودشان نشان دادند فهمیدم که چقدر آن ها با استعداد هستند.
من از کارگردان هایی که می خواهند فلم یا سریالی با موضوع افغانستان بسازند خواهش می کنم که به این بچه ها اعتماد کنند چراکه خلاق و بااستعداد هستند و آنقدر عشق دارند که شما یک هفته با آن ها کار کنید مطمئنا با جان و دل آن کار را برای شما انجام می دهند و به هیچ وجه به فکر مادیات نیستند.
آی فیلم2: همکاری مسئولان ایرانی با فعالان فرهنگی افغانستان در ایران را چگونه دیدید؟ مثلا در زمینه فراهم نمودن امکان اجرای تیاتر و مکان برای تمرین؟
عماد رسولی:
همان طور که قبل هم گفتم طی چند سال اخیر مقامات مسئول ایرانی بستر مناسبی را برای مهاجرین داخل ایران فراهم کردند. سال ها پیش وقتی اولین تیاتر افغانستانی های مقیم ایران را روی صحنه بردیم و مسئولان ایرانی دیدند از آن به بعد در زمینه تیاتر بسیار مشتاق شدند که به هنرمندان افغانستان بیشتر کمک کنند و هر بار استقبال شان بیشتر می شود.
خب داستان های افغانستان داستان های بکری هستند و همه دوست دارند و از آنجا که ما همه یکی هستیم، فرهنگ یکسان داریم به جان و دل همه می نشیند و خدا را شکر در این عرصه بسیار کمکمان کردند.
آی فیلم2: برویم سراغ تیاتر «چهل دختر»، تا جایی که ما اطلاع داریم استقبال بالایی از این تیاتر شد و حتی روز اول به سانس دوم کشیده شد؟
عماد رسولی:
این استقبال به علاقه مندی مردم به داستان های افغانستانی بازمی گردد ، «چهل دختر» قصه ای بوده که شاید وقتی سال ها پیش مادران ما برایمان می گفتند در ذهن ما ماندگار شد. از آنجایی که این قصه را مردم ما شنیده بودند و به گوششان آشنا بود منتظر بودند یک چیز جدیدی از این قضه بیبیند و من مطمئن بودم استقبال بالایی از این کار می شود و همین گونه هم شد چرا که این نمایش به سانس های دوم و سوم کشیده شد و حتی بسیاری در پشت دروازه سالون ماندند. فکرش را نمی کردم که مردم در این شرایط کرونایی انقدر استقبال کنند.
آی فیلم2: برنامه های تان برای آینده چیست؟ «عماد رسولی» کسی که داستان های فولکلور افغانستانی را با بازیگران افغانستانی روی صحنه می برد قرار است کار بعدی اش کدام قصه افغانستانی باشد؟
عماد رسولی:
واقعیت این است که ما کار بعدی مان را نوشتیم و انتخاب بازیگرانش هم انجام شده، منتظرم که تیاتر چهل دختر به یک جایی برسد و دوباره یک کار جدید را شروع کنیم.
آی فیلم2: در آخر اگر حرف ناگفته اید دارید با ما و بینندگان آی فیلم2 به اشتراک بگذارید:
عماد رسولی:
ابتدا باید تشکری کنم از کانون «مام میهن» به مدیریت «احمد عطایی» که طی سال های اخیر بستر مناسبی را برای مهاجریان فعال در زمینه تیاتر فراهم کرده است.
من از تمام کسانی که این مصاحبه را می خوانند چه مسئولین و چه مردم خواهش می کنم که به تیاتر بیشتر بها دهند چرا که تیاتر مادر تمام هنرها است، من در کار تصویر هم هستم اما آنقدر که تیاتر در این روزها مظلوم واقع شده است هیچ چیز نشده به خصوص در این شرایط کرونایی.
مصاحبه کننده: نادیا پروانی
