به گزارش آی فیلم 2، «عبدالباسط» نامی است که برای هر مسلمان در سراسر جهان، آشنا و پرآوازه است. صوت سحرانگیز او، موهبتی آسمانی بود که خداوند به آن بنده صالح خود ارزانی داشت؛ صدایی که به حق آسمانی بود و معجزه می‌کرد.
استاد «عبدالباسط محمدعبدالصمد» نخستین عضو انجمن قاریان مصر در سال 1306 در روستای «المزاعزه» یکی از توابع شهر ارمنت در جنوب مصر به دنیا آمد.
جدّ او استاد «عبدالصمد» بود که در شمار مردان با تقوا و حافظان قرآن به شمار می‌رفت و پدرکلان مادری او استاد «جلیل ابو داود» صاحب مقام مشهور و معروف در شهر ارمنت بود اما پدرش استاد عبدالصمد یکی از مدرّسان حفظ و تجوید قرآن کریم بود. دو برادر او محمود و عبدالحمید در مکتب قرآن را حفظ می‌کردند و برادر کوچک آن‌ها عبدالباسط هم در سن شش سالگی به ایشان ملحق گردید.
عبدالباسط در ۱۰ ساله‌گی کل قرآن را از بر کرد. در 23 ساله، در نشستی یکی از خویشاوندان او از حاضران خواست اجازه دهند 10 دقیقه تلاوت کند؛ عبدالباسط به سکوی سخنرانی رفت، اما ده دقیقه به یک‌ونیم ساعت رسید و شنوند‌گان هم‌چنان به ادامه آن اصرار داشتند.
او در طول زندگی خود به کشورهای بسیاری از جمله فرانسه، بریتانیا، امریکا و کشورهای آفریقایی رفت و در هر کدام با این که زبان‌شان عربی نبود، با استقبالی پررنگ روبه‌رو شد.
سی‌ام نوامبر 1988، کوچه‌های قاهره میزبان هزاران زن و مردی بود که برای خداحافظی به مراسم تشییع بزرگ‌ترین قاری قرآن جهان آمده بودند. او سرانجام به علت سرطان حنجره و بیماری دیابت و التهاب کبد از دنیا رفت.
در این مراسم، صدها تن از نماینده‌گان کشورهای مسلمان و غیرمسلمان حضور داشتند و این روز را به نام این شخصیت دنیای اسلام نام‌گذاری کردند.
م ح
